آخر چگونه سرکنم بی ماجرا امشب ..

  از خانه بیرون می زنم اما کجا امشب
                            شاید تو می خواهی مرا در کوچه ها امشب

                       پشت ستون سایه ها روی درخت شب
                                   می جویم اما نسیتی در هیچ جا امشب

                              ای ماجرای شعر و شبهای جنون من
                                           آخر چگونه سرکنم بی ماجرا امشب
 
                                   می دانم اری نیستی اما نمی دانم
                                               بیهوده می گردم بدنبالت، چرا امشب ؟

                                         هر شب تو را بی جستجو می یافتم اما
                                                     نگذاشت بی خوابی بدست آرم تو را امشب

                                              ها ... سایه ای دیدم شبیهت نیست اما حیف
                                                            ایکاش می دیدم به چشمانم خطا امشب

                                              ای ماجرای شعر و شبهای جنون من
                                                             آخر چگونه سرکنم بی ماجرا امشب

                                                      هر شب صدای پای تو می آمد از هر چیز
                                        حتی ز برگی هم نمی آید صدا امشب

                                                امشب ز پشت ابرها بیرون نیامد ماه
                                   بشکن قرق را ماه من بیرون بیا امشب
 
                                           گشتم تمام کوچه ها را ، یک نفس هم نیست
                             شاید که بخشیدند دنیا را به ما امشب
 
                                   طاقت نمی آرم ، تو که می دانی از دیشب
                      باید چه رنجی برده باشم ، بی تو  تا امشب

                             ای ماجرای شعر و شبهای جنون من
                آخر چگونه سرکنم بی ماجرا امشب 

شعر از محمد علی بهمنی